ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΕΣ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ..

οι χήρες και τα ορφανά.

σημαςία δεν τους δίνουν
όταν φύγουν απ τη ζωή
αφού υπηρεςίες δε θα γίνουν
θα ναι όλα ασφαλή

έτσι αυτοί θέλουν να λένε
με αδιαφορία παμψηφή
μα τα χωματα τους κλαίνε
ως η ψυχή αποδημεί.

εις Κυρίου εκεί τα μέρη
θα ναι τώρα ασφαλείς
δε θα εχουν να θωρρούνε
διαταγές απιβολής.

άλλοι πάλι κι αν φερθούνε
ανθρωπίνως δυνατόν
άλλοι θα τους υποτιμούνε
ως ανήλιαγο εχθρόν

που ρχεται και τους σκιάζει
τον ήλιο απευθύς
των τρόπωνκαι συμπεριφορών του
να ναι όλα επεικής.

μα τα δύσκολα μαντάτα
ταξιδεύουν δυστυχώς
κι έτσι βρέθηκαν ως χήρες
κι ορφανά δυστυχώς

να έχουν να προσπεράσουν
σκοπέλους διαρκώς
υφάλους που το Κράτος
επιστεγάζει επιτυχώς

ρίξτε μια ματιά θα λέω
ς όσους είναι στο εξής
καρεκλοκένταυροι εν τέλει
και κινούνται απαθείς

κάντε να νοιώθουν ευγενείς
κι όχι ξεροκόματα της πείνας
λες και είναι ιδεχθύς
ως έγκλημα και σφάλμα

τάσσονται πάντα διαρκώς
λες και θα σηκωθούνε
οι νεκροί διά παντός
να τους στήσουνε στα μέτρα

να επιλέξουν ολοταχώς
αφού δύνανται να στείλουν
μήνυμα διακαώς.
αν θα ηταν εις τη ζήση

δε τους έσκιαζε απειλή
αυτοί θα τη γγνωμοδοτούσαν
της επιβίωςής τους την πυγμή
θα προβάλλαν και θα στέλναν

΄ στ άπατα και αβαθή
όσοι τη ζωή τους κρίναν
αριθμών επιταγή.ΤΣΑΚΑΛΑΚΙ.

Ψυχές κινούνται,περπατούν,παραπατούν ,διαβαίνουν
Αποτυπώματα σταθερά ή παραπαίουν μεταξύ φθοράς κα αφθαρςίας,
Παρατυπίες,αποδοχές,αποδοκιμαςίες,συγκλίνουν αλλά
Αποκλείνουν στην πίστη,στη χαρά ,στη δοκιμαςία,στο δράμα

Με ένα τραύμα ,πλήγμα και επίδεσμο στείρας αγάπης
Οπου αναζητούν να πηγάζει ο εσωτερικός διαπληκτισμός
Της άνεσης,της εγωιστικής τάσης και στάσης παράτασης
Απόφασης,λύτρωσης,ανάδειξης ,κατάδυσης του εγώ

Καταστρατηγημένου αλλά και αφημένου ,παρατημένου
Προδωμένου ,παραδομένου σε ανώφελα γιατί και πρέπει
Τα θέλω ,τα έντιμα,τα ισχυρά ,αποδοκιμάζονται ,αδρανοποιούνται
Τίθενται και κατατίθενται στέφανα εξ ακανθών,στεφάνια ,φωτοστέφανα,παράλειψης ανταμοιβής

Ενορκης και όχι διαμαρτυρόμενης ψευδαίσθησης λύπης
Χαράς περίσσιας και έντρομης φυγής,καταφυγής σε μέσα
Ενδικα ,δίκαια,εύσημα αποστολής ,μοναδικής και λατρεμένης
Μοναξιάς ,απαρηγόρητης πρόθεσης να είναι εκεί μόνη της

Η σύσκεψη και η διάσκεψη του ειναι και του εγώ
Του τότε και του τώρα ,με το παρελθόν αν αδρανοποιεί
Το παρόν να στεγάζει τις θλίψεις και να περιφέρεται ανάμεσα
Σε διαταραγμένες προσωπικοτητες θράσσους ,θάρρους ,
Και το μέλλος να ατενίζει εμάς,τη δικιά μας παρουςία εκεί

Χωρίς να είναι σε θέση να μας δεχτεί ,αν εμείς δε
Καταφέρουμε να απαλλαγούμε απ τα παλιά και ψυχοφθόρα
Να γεμίσουμε τις μπαταρίες του τώρα,του εγώ πρέπει να ζήσω
Και να δούνε και να παραβγούνε στα 

στοιχήματα,ζωής ,λάμψης και θαυμασμού
Με σεβασμό,στέρηση θανατικών ποινών..παρά επιβολής ζωντανών ,νηφάλιων και αποδεκτικών στιγμών αγγέλου
Φύλακα,ουρανόσταλτου Θεόπεμπτου ,αξιοςύνης κριτικής του ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΥ ,,,ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΙΑ ΚΕΙΝΗ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ....
ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΟΣΩΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝΕ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ.

3 ώρες · 

Είμαστε μικροί,λίγοι,αδύναμοι ,μπροστά στη διαννόηση και τη σκέψη ,πως ο Πλάστης μας και Δημιουργός μας ευθύνεται για το επίτευγμά του,αλλά μέσα στη μικρότητά μας και τη μικροψυχία μας ,κατατίθενται ύβρεις κακόβουλα σχόλια και κουτσομπολιά άνευ αιτίας και σημαςίας ,αρκεί να επιδείξουμε τη λανθασμένη μας υπεροχή και εξουςία ...νομίζοντας πως πράττουμε το σωστό το δυνατό και το άρχον σε κάθε λιγοψυχία και αποδοχή αληθείας.

Είμαστε ανίσχυροι και ανίκανοι να αντιπαρέλθουμε σε συζητήσεις,σε διαλόγους,μα προβάλλουμε εξ αρχής,φωνές,κραυγές,αλλαλαγμούς συνοδευόμενους και κατευθυνόμενους από πυρρά και βέλη απαξίωσης,ποταπής μηδενοποίησης,ισχυριζόμενοι την κατά καμία βάση και υπόσταση άποψή μας ,κρίση μας και ευτέλεια του εγωισμού μας.

Ερχεται και συνοδεύεται με χιλιάδες τραύματα και πλήγματα ζωής,απάνθρωπης,ξεδιάντροπης κατάληξης και ανίσχυρης περιρέουσας ατμόσφαιρας,μίσους ,πάθους ,λάθους,ακατάσχετης αιμορραγουσης ροής,που φαίνεται αδύναμη να αντισταθεί σε έναν αβυσαλλέο και αχόρταγο χείμαρρο και καταρράκτη ανανδρείας ,υποταγής,περισυλλογής,απορριμάτων,που κάποτε φάνταζαν και στόλιζαν τις ψυχές ,αλλά τώρα κοσμούς και διακοσμούν,μια σαπήλα,μια δυσωδία,που μόνο το Θείο Μύρο,θα ναι ικανό να απαλλάξει την ανθρωπότητα και τον υπανθρωπισμό μας,από όλη αυτή την κατάντια.

Κατάντια που τη διαλέξαμε,μας την επέβαλλαν,όλοι το ξέρουμε ,όλοι γνωρίζουμε την προέλευςή της,αλλά κανείς δε δύναται να ανταποκριθεί και να αποδειχθει,έστω και για μια φορά ικανός να καταφέρει να δει κατάματα την αλήθεια.

Κι ας πονάει κι ας ματώνει,κι ας ξεσκίζει τις σάρκες μας,πρέπει να ειπωθεί ,χωρίς να διαπραγματευθεί κανείς,αφού ήταν και η μόνη που κατάφερε να εισχωρήσει και να αποτελέσει τη θεία Νέμεση,στις μεταξύ μας αχάριστες και ανέγγιχτες ,ανέπαφες αισθημάτων στιγμές και εξιλεώσεις.

Το τώρα ,το μέλλον,μας περιμένει,μας απαλλαγμένους και ποτέ ευνουχιαμένους ,από τις διάφορες ταλαιπωρημένες και ποτέ παρατημένες στην ησυχία τους,στιγμές και διακλαδώσεις,διαδόσεις και παραγγέλματα αγάπης,απάτης,προτροπής ,προδοςίας και ικεςίας.

Οπου λατρευτικά και σπάνια ,θα κληθούμε να αποδώσουμε τα του Καίσαρει τω Καίσαρα και με ήσυχη και ανέμελλη τη συννείδηςή μας,τη δική μας όχι απαλλαγή αλλά με την καταμέτρηση ευθυνών και τον καταμερισμό αυτών,να προχωρήσουμε ένα βήμα ,τη ζωή μας,να αναςάνουμε και να δούμε τις ομορφιές της ,τις ωραίες της μυρωδιές,απ την όσφρηση πλέον,απαλλαγμένη από τη δύσπνοια των βαριδίων,που μας τραβούσαν πίσω και ολισθαίναν σε έναν συνεχή και αδάμαστο κατήφορο τη ζωή μας.

Την Πίστη μου.

Την Πίστη μου δε θα ζητώ

Να βρω ή να μου δείξουν

Παχιά τα λόγια τους θαρρώ

Κι έρχονται να πνίξουν

Τα δίκια μου τα θεωρώ

Ανυπέρβλητο καθήκον

Αυτά να υπερασπίζομαι

Κατά των υποδίκων

Που θέλουν να δικάσουνε

Εμένα και ίσως όλους

Να μας λεηλατήσουνε

Πέμποντας στους διαόλους

Μήνυμα οικτρό

Μάλλον παραφροςύνης

Την πίστη σε συνδιαλλαγή

Δε βάζω άνευ ευθύνης

Υπηρέτης είμαι εγώ

Στο Θεό κοιτάω

Τη θρησκεία μου δοκώ

Και δεν την παρατάω

Θέλω να δείχνω αφανής

Ηρωας επί τούτου

Σκοπού και συνδιαλλαγής

Ξένου ή άλλου φρούτου

Που θα το θέσουνε σε μας

Επί του τραπεζιου όψη

Λανθασμένα δε θα πω

Να το χουνε υπόψιν

Γεννήθηκα Ορθόδοξη

Χριστιανή το θρήσκευμά μου

Ανταρςία δεν καλώ

Στης ψυχής το όραμά μου

Αυτό θα το γνωμοδοτώ

Αυτό θα υποστηριζω

Στα ουράνια θα κοιτώ

Τον Πλαστη να ατενίζω

Τη ματιά του ευλαβικά

Σε μας εδώ να δίνει

Να απαλλάσσει με μιας

Πόνο θλίψη οδύνη

Εχω καρτέρι της καρδιάς

Στης πίστης το λημέρι

Καλώ και προσκαλώ

Να μαςτε χέρι χέρι

Με τους αγνους τους τρόπους μας

Της ευςέβειας τον πόθο

Δε δύναται να ομολογώ

Με κόπο αλλά με τρόπο.

Τις έρευνες που θέλουνε

Να υποστεί το είναι

Το τιμώ και το επαινώ

Οχι για θεαθήναι.

Του Προστάστη ενίσταμαι

Κακοτοπιές να βάζουν

Παρά τα θαύματα αυτου

Να βρουν να τα στοιβιάζουν

Γιατί η χάρη περισςή

Η λατρεία του σε κείνον

Ζωής μου εγώ τον έχρισα

Πνευματικό μου Βαλεντίνο.

Σταυρώσαμε και σταυρωθήκαμε.

Στη ζωή όλα έχουν τα δικά τους γυρίσματα,πισωγυρίσματα ,αλλά πάντα ευτυχώς ,στο τέλος έρχεται η Ανάσταση,ψυχής,καρδιάς ,μυαλού.

Ολοι δεχθήκαμε τη Σταυρωςή μας ή επιδεικτικά ,συμβάλλαμε στη Σταύρωση του άλλου ή της άλλης,.

Ποτέ δεν είναι αργά να δούμε κατάματα την αληθεια,τη δική μας ,όχι μόνο,αλλά και την αντικειμενική,εκείνη που μας κάνει να ξενυχτάμε ,βράδια και βράδια και να μην ησυχάζουμε και στα πιο όμορφα μέρη και τοποθεςίες.

Την έχουμε μαζί μας,την κουβαλούμε,αλλά πάντα σιωπηλά και αδρανοποιημένα πια ,προς την εν λόγω δραστηριοποίηςή της ,γιατί απλά και σκέτα μας φοβίζει,τη φοβόμαστε.

Θέτουμε και τοποθετούμε αυτήν κάτω από παπλώματα,από στρωςίδια και καλύματα της ψυχής μας,αλλά αυτές αναδεικνυονται και μας περιβάλλουν ,μας περιτριγυρίζουν.

Πότε με αγάπη και νοιάξιμο,φροντίδα και στοργή,αλλά τις πιο πολλές φορές,καταιγιστικές και κεραυνοβόλες,μας βάζουν απέναντι απ τις δικές μας ευθύνες ,τα δικά μας εγώ ,και τότε τι γίνεται?

Οτι πιο σαφέστατο και πιο έκδηλο ,μπορείτε να φανταστείτε .

Ενας ακατάπαυστος χείμαρρος δακρυων,περιλούζει τη μορφή μας ,την αγριεύει ,αλλά συνάμα και την απαλύνει η μοναδική τοποθέστηση και ταύτιςή μας ,με την αλήθεια μας,που ναι μεν πονάει,αλλά πλέον συννειδητά και ειλικρινέστατα την αποδεχθήκαμε και προχωρούμε παρακάτω.

Δε χρειάζεται να ναι τέτοιες μέρες,κατάνυξης,δέους και ελεημοςύνης της ψυχήςμας,αλλά να μπορούμε να συγχωρούμε,να δίνουμε και να δείχνουμε το μεγαλείο της δικής μας ανθρωπιάς,και ποτέ απαξίωσης και απανθρωπιάς.

Εστω και για μια φορά ,να φερθούμε ανθρώπινα κι αληθινά.
Εστω να γίνει μάθημα ,το πάθημά μας και να μη διέπει τη ζωή μας ,η κακία και ο φθόνος ,παρά η αγάπη και η καλοςύνη.
Εστω για μια φορά ,να δείξουμε το αληθινό μας εγώ κι όχι εκείνο το υπεροπτικό και ανυπέρβλητο εγωκεντρικο αρρωστημένο,υπεροχής και επιβολής τους.

ΕΓΩ ΛΟΙΠΟΝ,,,ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΩ,,,
ΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΘΟΥΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ..
ΑΠΛΑ ,,ΣΥΓΧΩΡΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΗΡΕΜΙΑ..
ΑΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ ΑΥΤΟ ..ΜΟΝΟ...

ΚΙ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ,,,ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑΜΕ Η ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ,,,,,ΑΝΑΤΑΣΗ ,,,,,ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ...